Bucketlist
Iedereen kent wel de zogenoemde bucketlist. Een zelf opgestelde lijst met allerlei dingen die je graag nog eens wil doen. Uit een vliegtuig springen, met dolfijnen zwemmen, dat mooie land bezoeken.. Laatst hoorde ik echter voor het eerst over een 'fuckit-list'. Excuseer me voor het taalgebruik, maar het gaat om een lijst met dingen waar je je (even) niet meer druk om wilt maken. Zoals dat hekje in de tuin waarvan een plankje scheeft hangt en andere moetens (die vaak echt niet echt a la minute moeten), excuses die je steeds verzint, de pingeltjes op je telefoon die vragen om een reactie binnen de minuut, bepaalde angsten of de mening van de mensen om je heen.
Die fuckit-lijst spreekt me opeens veel meer aan. Het helpt je om je duidelijker te uiten en authentieker te leven zonder steeds de alom aanwezige mening of goedkeuring van je collega-medemens daarin continu mee te laten wegen. Het helpt je ook te onderscheiden wat nu echt voorrang heeft en belangrijk is, wat daarnaast best even kan wachten en om bepaalde (angst)gedachten niet al te serieus meer te nemen. Of je erop z'n minst niet steeds door te laten leiden. Dat geeft vrijheid. En dan komen dat scheve plankje en die bucketlist vanzelf wel aan de beurt... op jouw manier, op jouw tempo. Dit is jouw leven toch? En het vliegt voorbij voor je het doorhebt. Dus kies bewust. Wat is ruis en wat echt de moeite waard? Wat heb je nodig, en wat is opgelegd? Wanneer doe je iets omdat je denkt dat anderen dat verwachten of uit onzekerheid? En wanneer doe je iets omdat je dat zelf echt graag wilt en belangrijk vindt los van de rest van de wereld. Zonder jezelf uit te leggen of te verdedigen?
Eigenlijk is het heel simpel. Maar maken we het groot - groter - groots in ons eigen hoofd. Een grote warboel van gedachten over wat, wanneer en in welke volgorde.
Maak een fuckit-lijst en kijk al die monsters eens goed aan. Wie weet klaart het van binnen op en gaat keuzes maken opeens een stukje lichter en makkelijker.
