Kon ik de stilte maar wat harder zetten
Onlangs (oftewel gisteren) scharrelde ik in de boekenwinkel van het stiltecentrum van de St. Willibrordsabdij tijdens een stilteochtend. Al eerder was deze titel van een boek van Leo Fijen me opgevallen. Op een ochtend waarin het thema stilte was, kon het niet anders of ik dacht na over de stilte in mijn eigen leven. En mijn behoefte die afentoe wat harder te zetten.
Ik ben een enorme 'coconnetjes liefhebber'. Na drukke dagen of weken geniet ik erg van avondjes en dagen van 'niets'. Filmavondjes, spelletjes, lekker keuvelen, lezen... Ik ben dan nauwelijks bereikbaar, vaak alleen ik en mijn gezin. Zo'n cocon is voor mij stilte. Dan stap ik even uit de moetenmaatschappij. Stilte is niet altijd werkelijke stilte, hoewel ik die ook waardeer. Stilte is voor mij de ruimte tussen de dingen die moeten. Waarin je geniet, voelt, kijkt en tegelijkertijd los bent van alles dat van je wordt verwacht.
Genieten van heerlijk uit eten zijn.
Ook van dat kwartier tussen boodschappen doen en naar school racen.
Tijd maken voor en genieten van de muziekkijkles van mijn dochter.
Even het zonnetje voelen terwijl ik uit de auto stap.
Wegzinken in een goed boek.
Wat verbreekt dan de stilte?
Mijn telefoon.
Ik heb al tijden alle bliepjes, meldingen en knipperende lichtjes uitgezet. Ook verschijnen er geen whatsappicoontjes meer dat er een berichtje is. En hij staat vaak (noodzakelijk) op stil. 'The bottleneck' is dat ik hem gebruik voor de tijd. En als je hem dan in je handen hebt.. ja.. dan check je toch sneller je mail, je whatsapp, je facebook. Omdat ik de tijd in de gaten moet houden is het moeilijker de telefoon uit te zetten. En pak ik hem soms nog wat sneller als ik niet eens hoef te weten hoe laat het is. Het voelt als afleiding. Een altijd aanwezig iets, vaak ook duidelijk in het zicht. Een portaal naar dingen die moeten of 'trekken'. Ook (of juist?) als het leuke, of nuttige, dingen zijn!
Tijd dus voor een ouderwets horloge.
Ik kocht een goedkoop exemplaar die mag lag aan te staren in een winkel op de toonbank. En oh wat heerlijk. Ik voel hoe ik de volumeknop van mijn stilteradio weer meer onder controle heb.
Dag telefoon.
Een beetje minderen is niet erg. En de stilte wat harder zetten meer dan welkom.
