Opladen
Ik las laatst dat een burnout niet zozeer meer als een individueel, maar meer als een maatschappelijk probleem gezien wordt. Ik denk dat dit behoorlijk waar is. We stuwen elkaar op, privé en zakelijk, leggen de lat hoog en verwachten zo ontzettend veel van onszelf en anderen. En onze mobiele telefoons maar aan de lader leggen... Hoe zit het met onszelf en opladen?
Ons zenuwstelsel staat continu in staat van paraatheid. De balans tussen het deel van het zenuwstelsel dat betrokken is bij rust en het deel dat betrokken is bij actie, is zoek. Moe, rusteloos, waar zit de stopknop? De gedachtenmachine raast maar door, we kunnen niet stilzitten en ons lichaam staat klaar om steeds maar opnieuw die lading prikkels te verwerken waar we onszelf aan blootstellen.
Iedereen, en vooral moeders en vaders: have. a. rest. Geef je kind het voorbeeld en zorg voor jezelf. Houd alle moetens tegen het licht, houd je drang naar perfectie tegen het licht, houd de hoeveelheid prikkels tegen het licht, houd tegen het licht wat je eet en hoeveel rust je neemt. En haal je telefoon uit de lader.
Het is de balans waar we allemaal naar streven. Ook ik.
